Jednakże prawdziwą kolebką współczesnego karate miała być wyspa leżąca na skrzyżowaniu szlaków handlowych pomiędzy Chinami a Japonią w archipelagu wysp Ryu-Kyu - Okinawa. Na Okinawę kempo trafiło już na poczatku dynastii Sung. W X wieku do miasta Shuri przyjechał pierwszy nauczyciel kempo, który zaczął nauczać walki nazwanej później Ryu-kyu-kempo.

Kiedy Okinawa staje się celem ekspedycji karnej japońskiego rodu Shimazu, za zbyt wielkie sprzyjanie chińskim władcom, nastąpił na niej wielki wybuch zainteresowania sztukami walki. Z tego okresu pochodzi zakaz posiadania jakiejkolwik broni w tym również wszelskich noży i siekier. Narzędzia te odebrano wieśniakom, pozostawiając na głównym placu wsi, jak głosi legenda, jeden nóż i jedną siekierę przymocowane łańcuchem do pala. Nie trudno zrozumieć dlaczego w tym okresie historii Okinawy obserwowano tak wielki rozwój sztuk walki takich jak: Kempo znane na Okinawie jako Te, czy Kobu-jutsu rozwijające walkę narzędziami rolniczymi takimi jak: nunchaku (cep), san-setsu-kon (cep trójczłonowy), sai (przyrząd do sadzenia ryżu), tonfa (pałka do młócenia ryżu), bo (kij), kama (sierp) itp.            

                                          
W historii Okinawy znaleźć można wzmianki o rodzimej sztuce walki ćwiczonej bez używania jakiejkolwiek broni. Pierwsze zapiski nazywają ją Yawari, później pojawia się nazwa Tode a w końcu Okinawan-te. Prawdopodobnie pierwszym, który połączył rodzimą sztukę walki z chińskim kempo był Kanga Sakugawa z miasta Shuri. Odbył w tym celu podróż do Chin, gdzie studiował przez dłuższy czas chińskie style walki. Po powrocie na Okinawę zyskał sławę niepokonanego mistrza Tode (Tote). Jego wkład w rozwój karate jest niezaprzeczalny. Zawdzięczamy mu kata Kushanku /Kanku/ oraz opracowanie zasad karate /Shureido/. Z upływem czasu na Okinawie wyodrębniają się trzy szkoły: Shuri-te, Tomari-te i Naha-te. W Shuri-te zaznaczyły się wpływy chińskie pochodzące z klasztoru shaolin /kempo/. Razem z Tomari-te szkołę tą nazwano Shorin-ryu. Wojownicy z tej szkoły byli niezwykle szybcy i ruchliwi w walce. Przeważały w niej techniki proste. Natomiast Naha-te z którego z czasem wyodrębniła sie szkoła Shorei-ryu oparte było na ruchach silnych (przeważnie stosowano tu techniki okrężne), ale zdecydowanie wolniejszych, mało zwrotnej postawie - niskiej i stabilnej. Stopy w przejściach poruszały się po łuku.Z tej szkoły pochodzi np. Goju-ryu. Największe zasługi dla rozwoju karate w okresie okinawskim położył jednak Sokon Matsumura.Swojej szkole nadał nazwę Shorin-ryu Gokoku. Na podstawie antycznego kata Passai stworzył znane po dziś kata Passai-No Matsumura. Jego największą zasługą była jednak systematyzacja karate okinawskiego /połączenie technik Shuri-te, Tomari-te i Naha-te/ i stworzenie jednego systemu o nazwie Okinawa-te.

Schematy genealogiczne kobudo i karate okresu okinawskiego publikowane za zgodą właściela - Copyright: Kokoro International
KOBUDO	SHURI-TE	NAHA-TE	TOMARI-TE

Shuri -Okinawa